Alfred-Auguste Janniot (1889-1969) 'Les quatre saisons'

Over dit stuk

Gipsen sculptuur met een polychroom patina, waar de vier seizoenen worden weergegeven als vier godinnen. Met deze gips wilde Janniot ook graag polychromie op gips uitproberen. Hij heeft het beschilderd met tempera.
De godinnen staan op een goud gekleurde kruisvormige sokkel waar ook de namen van de seizoenen staan vermeld. De bedoeling was om een kring te creeëren, een rondedans, net als de seizoenen zelf.

Vier godinnen staan symbool voor de vier seizoenen:
Le Printemps:
Flora, godin van de bloemen. Ze staat voor de hergeboorte van de vegetatie. Ze is halfnaakt en houdt een doek vast (draperie), de andere hand reikt naar haar haar. In de bronzen versie doet ze dat niet.

l'Été:
Céres, of ook wel Demeter genoemd, is de godin van de oogst. Ze is naakt met een gouden (blond) kapsel. Janniot zijn vrouw Cécile Garny stond hier model voor, zij was zijn muze en een grote bron van inspiratie voor Janniot. Zij stond ook model voor de Baigneuse (Nationale Bibliotheek) en voor het beroemde beeld "Le torse de Mme Janniot" dat hij tentoonstelde op de Biènnale van Venetïe.

l'Automne:
Pomona, godin van de wijn en de wijngaarden. Ze is naakt, paarsgekleurd, ze staat met een doorgezakte heup. In de ene hand houdt ze een druiventros vast, de andere hand wijst daarnaar.

l'Hiver:
De winter staat voor de kunst in deze sculptuur, eigenlijk zijn er negen muzes van de kunst en wetenschap, Janniot heeft ervoor gekozen haar volledig bedekt weer te geven, zelfs haar hoofd is bedekt. Haar houding suggereert nachtelijke rust of slaap. Het hoofd rechtop. Ze heeft een serene uitdrukking. Ze houdt bloemen in haar handen, als vooruitzicht op het voorjaar. Ze is in koele kleuren weergegeven, het blauw en wit staan voor sneeuw en ijs.

Deze gips was een studie voor een brons, een opdracht van l' École Normale Supérieur in Cachan in 1953. Het is een post bachelor opleiding en onderzoeksinstituut, aan de rand van Parijs. De bronzen versie staat er nog steeds, Janniot had wel kleine veranderingen aangebracht, zoals veranderingen in het kapsel of de houding.

Er is ook een terracotta versie (niet gekleurd) van deze gipsen studie bekend. Deze gips is een unica en zeer uitzonderlijk. De kleuren versterken de vrolijke en dromerige uitstraling.

Provenance: - Galerie Michel Giraud, Paris. (Bruikleen oeuvre tentoonstelling Alfred Auguste Janniot, 2006.)

- Particuliere collectie in Frankrijk, de vorige eigenaar heeft deze gips destijds aangekocht van de familie van Alfred Janniot.

Biografie:
Alfred Auguste Janniot (1889-1969), geboren in Montmartre, Parijs. Hij studeerde aan de École Nationale des Beaux-Arts in Paris en was leerling van Injalbert. Na zijn militaire diensttijd werd hij gemobiliseerd tijdens WOI. Daarna ging hij direct weer aan het werk als beeldhouwer. Hij won in 1919 Prix de Rome en vertrok naar de Villa de Medici in Rome, daar maakte hij zijn meesterwerk 'Hommage à Jean Goujon'. Het werk was in 1925 op de Wereldtentoonstelling Arts Décoratifs te bewonderen in het paviljoen van goede vriend en bewonderaar Emile Ruhlmann. Hij meerdere werken in commissie gemaakt voor Emile Ruhlmann.

Janniot was geïnspireerd door de Grieks-Romeinse mythologie en de bijbel. Hij ontwikkelde een neo klassieke stijl maar met een modernistische gestileerde interpretatie en had veel succes.

Hij werd ook sterk beïnvloedt door Antoine Bourdelle, die hem veel technieken in steen heeft geleerd.

Hij kreeg in 1928 de opdracht om de stenen reliëfs van de facade voor het Musée Coloniale te maken, destijds bedoeld voor de Koloniale Wereldtentoonstelling in 1931. Hij heeft daar 2 jaar aan gewerkt, samen met ingehuurde beeldhouwers die zijn ontwerpen hielpen maken. Tegenwoordig dient het gebouw als museum in Parijs en is het wereldberoemd door de prachtige indrukwekkende reliëfs van oceanen, schepen, jungle, met dieren als zebra's, olifanten en vele andere dieren.

Ook de gouden facade van 'Maison Francaise' in het Rockefeller Center, New York is van zijn hand evenals de beroemde entree van Palais Tokyo (1937). Hij heeft gedurende zijn werkzame leven veel architecturale en monumentale beeldhouwwerken gemaakt zoals fonteinen, monumenten en bas reliëfs, maar ook bas-reliëfs gemaakt voor de grote salon van de grote oceaanstomers als SS Ile-de-France (1927) en de SS Normandie (1935).

Hij trouwt in 1933 met zijn mooie jongere vrouw Cécile Garny, die altijd zijn muze blijft en vele malen door hem is vereeuwigd in steen of brons, of in gips, zoals bij deze uitzonderlijke gips het geval is.

Tijdens WOII werd zijn atelier totaal verwoest bij een bombardement, waardoor veel van zijn werk voorgoed verloren is gegaan.

In 1945 werd Janniot professor beeldhouwen aan de École des Beaux-Arts, naast zijn drukke carrière.

Literatuur:
- 'Alfred Auguste Janniot 1889-1969', Somogy Éditions d'Art, Paris 2003. Anne Demeurisse - Légataire Universelle de Janniot.

- Galerie Michel Giraud - "Alfred Janniot' ,Éditions Libraire du Passage, 2006. Afbeelding en beschrijving op p.130-131.

Conditie

Deze gips heeft een aantal kleine restauraties, sommige mogelijk ook ontstaan tijdens het maakproces. Zo steekt er ook een metalen draad uit het hoofd van de zomergodin. Er zijn ook plekjes in het patina, zoals te verwachten is met een werk van deze leeftijd.