Emile Gilioli (1911-1977) Liggend naakt

Over dit stuk

Bijzonder en zeldzaam werk van de beroemde beeldhouwer Emile Gilioli, het is een vroeg werk dat hij in de oorlogsjaren gemaakt heeft in Grenoble, waar hij toen noodgedwongen verbleef. Hij heeft diverse naakten als deze in terracotta gemaakt en altijd met hetzelfde model.
In 2006 zijn er diverse werken geveild uit de collectie van Madame G. Charlon uit Grenoble. Of zij ze al die tijd in haar bezit heeft gehad is helaas niet bekend.
Ik heb dit liggend naakt nu enkele maanden in huis en het heeft iets in zich dat me ontroert, het is teder, ik denk dat het de manier is waarop ze er volkomen ontspannen bij ligt en tegelijkertijd toch ook kwetsbaar is.

Gilioli heeft het werk gesigneerd op een been.
Of de benen zo horen weet ik niet zeker, ik vermoed van wel, ook omdat het mooi past binnen de compositie. Maar dat is dus niet met zekerheid te zeggen.

Biografie:
Émile Gilioli (1911-1977) was een Franse beeldhouwer, bekend om zijn lyrisch abstracte stijl en een prominente vertegenwoordiger van de naoorlogse École de Paris.

Geboren op 10 juni 1911 in Parijs, groeide Gilioli op in een Italiaans schoenmakersgezin. Na de Eerste Wereldoorlog verhuisde het gezin naar Nice, waar hij lessen volgde aan de École des Arts Décoratifs. Hier werd hij beïnvloed door kunstenaars als Marie Raymond.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Gilioli gemobiliseerd in Grenoble. Daar maakte hij kennis met conservator Andry Farcy, die hem introduceerde in het kubisme. Na de oorlog vestigde hij zich in Saint-Martin-de-la-Cluze, waar hij zijn atelier had en zijn kunst werd beïnvloed door de Franse verzetsbeweging.

In 1947 exposeerde Gilioli op de Salon des Réalités Nouvelles in Parijs, een platform voor abstracte kunst. Hij nam ook deel aan de eerste Salon de la Jeune Sculpture in 1949, samen met kunstenaars als Emmanuel Auricoste en Étienne Hajdu.

Gilioli's werk wordt gekenmerkt door geometrische vormen en strakke lijnen, vaak met een gladde afwerking die doet denken aan gepolijste kiezels. Zijn sculpturen belichamen een zoektocht naar zuivere vormen en ritme in de ruimte, waarbij hij materialen zoals marmer, graniet en brons gebruikte.
Enkele van Gilioli's opmerkelijke werken zijn monumenten ter herdenking van de Tweede Wereldoorlog, zoals het Monument voor de Gevallenen in Voreppe (1946) en het Monument op het Plateau des Glières (1973).

Zijn werk is opgenomen in collecties van musea zoals het Centre Georges-Pompidou in Parijs en de Tate Gallery in Londen.

Gilioli overleed op 19 januari 1977 in Parijs. Ter nagedachtenis werd zijn atelier in Saint-Martin-de-la-Cluze omgevormd tot een museum en bibliotheek, die een permanente tentoonstelling van zijn werk herbergt.
Zijn bijdragen aan de abstracte beeldhouwkunst en zijn unieke benadering van vorm en ruimte blijven invloedrijk in de kunstwereld.

Literatuur:
- Valérie-Anne Sircoulomb-Müller: "L'œuvre sculpté d'Émile Gilioli : catalogue raisonné", 1995
- Lydia Harambourg; "Émile Gilioli: la rigueur et le rêve", 2004

Conditie

Goed