Amalric Walter (1870-1959) & Henri Bergé (1870-1937) Doosje 'Gui'

Over dit stuk

Zeldzaam dekseldoosje met een decor van maretak, hetgeen een symbool is voor liefde en geluk. Denkt u ook maar aan de kersttraditie, elkaar kussen onder de maretak (mistletoe). Dit doosje is gemaakt van pâte de verre (glaspasta) en de specialiteit van Amalric Walter. Het doosje is een ontwerp van de bekende ontwerper Henri Bergé, die lange tijd voor Daum werkte en ook lesgaf in het ontwerpen voor glaskunst. De diverse blauwe kleuren van dit doosje met het subtiele groen en het wit van de besjes zijn subliem. In het begin was het voor Walter erg moeilijk om deze intense kleuren toe te passen.

Het doosje is gesigneerd met 'A. Walter, Nancy' en Bergé sc'.

Biografie:
Amalric Walter (Frankrijk, 1870-1959) was een zeer goede glasmaker die oorspronkelijk opgeleid was als keramist in Sèvres. Hij was al aan het experimenteren met pâte de verre toen Antonin Daum hem overhaalde bij Daum te komen werken om het maken van vazen en figuren in het moeilijke, net herontdekte pâte de verre verder te ontwikkelen. Dat heeft hij met veel succes gedaan, het begin was moeilijk, hij kreeg zijn eigen ruimte en oven bij Daum voor zijn experimenten. Zijn eerste succes waren de Tanagra danseressen, destijds erg populair. Ze waren nog monotoon van kleur, vaak lichte beige- en bruintinten. Later ging hij nauw samenwerken met de hoofdontwerper van Daum, Henri Bergé (1868-1936). Hij gaf ook les in toegepaste kunst op de École Professionnelle de l'Est.
Bergé ontwierp allerlei kleine gebruiksvoorwerpen voor Walter, vaak in een kleurvol palet. Hij ontwierp o.a. vide poches, inktpotten, doosjes en presse-papiers vaak gedecoreerd met allerlei dieren als vlinders, insecten, hagedissen en bloemen. Ze werden goede vrienden.
Vanaf 1919 tot 1935 werkte Walter als zelfstandige en startte hij zijn eigen atelier. Hij bleef toen samenwerken met Henri Bergé, hij werkte daarnaast ook samen met diverse andere kunstenaars. In 1936 stierf Bergé, dat had een grote invloed op Amalric Walter, zelf was hij toen al slechtziend, in 1953 was hij zelfs helemaal blind.

Walter is vooral bekend om zijn dierfiguren, gemaakt van piate de verre (glaspasta), maar ook om zijn kleinere gebruiksvoorwerpen als dit lieflijke doosje, ook heeft hij meerdere vide poches en diverse pendants gemaakt, deze werden vaak met een koord van zijde gedragen door de meest moderne dames uit de betere kringen in de jaren '20.

Amalric Walter heeft geen hoge productie gehad, ieder ontwerp werd in kleine oplages gemaakt, mede hierdoor is zijn werk dan ook gezocht en terug te vinden in diverse privé- en museumcollecties.

Literatuur:
- François le Tacon & Jean Hurstel; 'Amalric Walter, Maître de la pâte de verre', Édition Serpenoise, Metz Cedex.
- Philippe Olland; 'Dictionnaire des Maîtres Verriers de l'Art Nouveau á l'Art Déco Marques & signatures, Éditions Faton 2016. P.326-331.
- Victor Arwas, 'Glass, Art Nouveau to Art Deco', Academy Editions London 1987. P. 353-359.
- ‘Wat is art nouveau & art deco waard', deel I&II, redactie Rob Zeegers Janny Stuurman-Aalbers en Reinold Stuurman, Uitgeverij Scriptum Art , Schiedam, NL en Snoeck-Ducaju & Zoon, Gent, België, 2001. Deel II, p. 110, 229, 322.

Conditie

Uitstekend