Alfred-Auguste Janniot (1889-1969) Venus sur un dauphin

Over dit stuk

Deze prachtige Venus is een studie in gips van de beeldhouwer Alfred Janniot, het is later gepatineerd met een bronskleurig patina, waardoor het een brons lijkt. Deze Venus op dolfijn is tussen 1934 en 1936 gemaakt als een eerste studie voor de enorme entree van Palais de Tokyo in Parijs, dat in 1937 is geopend. De entree bestond uit twee delen, het verhaal van de aarde en dat van de zee. Janniot had een enorme voorliefde voor de klassieke Grieks/Romeinse mythologie. Die hij bij dit project als thema heeft gebruikt. Bij het verhaal van de zee is Venus op haar dolfijn het eerste waar het verhaal mee begint.

Deze Venus is een uniek exemplaar. Cécile, de vrouw en muze van Janniot, met wie hij in 1933 trouwde, vond deze Venus zo mooi, dat hij besloot er een kleinere verguld bronzen exemplaar van te maken dat ze kon dragen als broche.
Op een oude foto van Janniot in zijn atelier, staat deze Venus op een ladenkastje, ze is daar nog niet gepatineerd. Waarschijnlijk is ze op een gegeven moment bij hem in huis komen te staan, want de Venus is niet verwoest bij het bombardement op zijn atelier in 1943.

Venus staat voor schoonheid en liefde, deze Venus heeft een bijzondere schoonheid met haar mysterieuze glimlach, ze heeft iets onschuldigs en ontroerends in haar uitstraling, maar ze maakt me ook vrolijk met haar wiebeltenen en haar haarstrengen die op vlechtjes lijken, al rijdend op haar dolfijn. Er zit beweging in, ze leeft. Zelfs het sokkeltje heeft Janniot gebruikt om de golven van de zee weer te geven.

Kortom een zeldzaam, prachtig en uniek werk van Janniot, we zijn er trots op dat het nu deel uitmaakt van onze collectie.

Het werk is niet gesigneerd, wat logisch is voor een studie. Het is een goed gedocumenteerd werk.

Biografie:
Alfred Auguste Janniot (13 juni 1889-16 juli 1969), geboren in Montmartre, Parijs. Hij studeerde aan de École Nationale des Beaux-Arts in Paris en was leerling van Injalbert. Na zijn militaire diensttijd werd hij gemobiliseerd tijdens WOI. Daarna ging hij direct weer aan het werk als beeldhouwer. Hij won in 1919 Prix de Rome en vertrok naar de Villa de Medici in Rome voor 3 jaar, daar maakte hij zijn meesterwerk 'Hommage à Jean Goujon'. Het werk was in 1925 op de Wereldtentoonstelling Arts Décoratifs te bewonderen in het paviljoen van goede vriend en bewonderaar Emile Ruhlmann. Hij heeft meerdere werken in commissie gemaakt voor Emile Ruhlmann.

Janniot was geïnspireerd door de Grieks-Romeinse mythologie en de bijbel. Hij ontwikkelde een neo klassieke stijl maar met een modernistische gestileerde interpretatie en had veel succes.

Hij werd ook sterk beïnvloedt door Antoine Bourdelle, die hem veel technieken in steen heeft geleerd en waardoor hij een carrière koos die gericht was op monumentale and architectonische beeldhouwwerken.

Hij kreeg in 1928 de opdracht om de stenen reliëfs van de facade voor het Musée Coloniale te maken, destijds bedoeld voor de Koloniale Wereldtentoonstelling in 1931. Hij heeft daar 2 jaar aan gewerkt, samen met ingehuurde beeldhouwers die zijn ontwerpen hielpen maken. Tegenwoordig dient het gebouw als museum in Parijs en is het wereldberoemd door de prachtige indrukwekkende reliëfs van oceanen, schepen, jungle, met dieren als zebra's, olifanten en vele andere dieren.

Ook de gouden facade van 'Maison Francaise' in het Rockefeller Center, New York is van zijn hand evenals de beroemde entree van Palais Tokyo (1937), waarvoor hij deze Venus heeft gemaakt. Hij heeft gedurende zijn werkzame leven veel architecturale en monumentale beeldhouwwerken gemaakt zoals fonteinen, monumenten en bas reliëfs, maar ook bas-reliëfs gemaakt voor de grote salon van de grote oceaanstomers als SS Ile-de-France (1927) en de SS Normandie (1935).

Hij trouwt in 1933 met zijn mooie jongere vrouw Cécile Garny, die altijd zijn muze blijft en vele malen door hem is vereeuwigd in steen of brons, of in gips.

Tijdens WOII, in september 1943, werd zijn atelier totaal verwoest bij een bombardement, waardoor veel van zijn werk voorgoed verloren is gegaan.

In 1945 werd Janniot professor beeldhouwen aan de École des Beaux-Arts, naast zijn drukke carrière.

Literatuur:
- 'Alfred Auguste Janniot 1889-1969', Somogy Éditions d'Art, Paris 2003. Anne Demeurisse - Légataire Universelle de Janniot.
P. 24-25 en 141-142.
- Galerie Michel Giraud - "Alfred Janniot' ,Éditions Libraire du Passage, 2006. P. 89-93.

Conditie

Uitstekend