Amalric Walter (1869-1959) Danseres

Over dit stuk

Prachtige sculptuur van een danseres vervaardigd door de glaskunstenaar Amalric Walter in de jaren 20 van de vorige eeuw. Deze sculptuur van een danseres is een zeldzaam werk van Walter.
De danseres staat in een karakteristieke danspose, het werk is gestileerd en gemaakt in de stijl van het modernisme.

Het werk is zeer expressief, de danseres is vol leven, één en al 'Joie de vivre'.

Deze sculptuur met zijn diepe okergele kleur is gemaakt van pâte de verre, een glaspasta waar Amalric Walter in was gespecialiseerd.

Amalric Walter behoorde samen met François Décorchemont, Argy-Rousseau, Henri Cros, Albert Dammouse en Georges Despret, tot de grote glaskunstenaars, die destijds de techniek beheersten om met pâte de verre te werken.

De sculptuur is gesigneerd met 'A. Walter Nancy'.

Biografie:
Amalric Walter (Frankrijk, 1870-1959) was een zeer goede glasmaker die oorspronkelijk opgeleid was als keramist in Sèvres. Hij was al aan het experimenteren met pâte de verre toen Antonin Daum hem overhaalde bij Daum te komen werken om het maken van vazen en figuren in het moeilijke, net herontdekte pâte de verre verder te ontwikkelen. Dat heeft hij met veel succes gedaan, het begin was moeilijk, hij kreeg zijn eigen ruimte en oven bij Daum voor zijn experimenten. Zijn eerste succes waren de Tanagra danseressen, destijds erg populair. Ze waren nog monotoon van kleur, vaak lichte beige- en bruintinten. Later ging hij nauw samenwerken met de hoofdontwerper van Daum, Henri Bergé (1868-1936). Hij gaf ook les in toegepaste kunst op de École Professionnelle de l'Est.
Bergé ontwierp allerlei kleine gebruiksvoorwerpen voor Walter, vaak in een kleurvol palet. Ze werden goede vrienden.
Vanaf 1919 tot 1935 werkte Walter als zelfstandige en startte hij zijn eigen atelier. Hij bleef toen samenwerken met Henri Bergé, hij werkte daarnaast ook samen met diverse andere kunstenaars. In 1936 stierf Bergé, dat had een grote invloed op Amalric Walter, zelf was hij toen al slechtziend, in 1953 was hij zelfs helemaal blind.

Walter is vooral bekend om zijn dierfiguren, gemaakt van pâte de verre (glaspasta), maar ook om zijn kleinere gebruiksvoorwerpen zoals doosjes, vide poches en diverse pendants gemaakt, vaak gedecoreerd met insecten en bloemen, deze werden vaak met een koord van zijde gedragen door de meest moderne dames uit de betere kringen in de jaren '20.

Daarnaast heeft hij ook enkele kleine sculpturen gemaakt in samenwerking met andere kunstenaars. Deze danseres is daar een mooi voorbeeld van.

Amalric Walter heeft geen hoge productie gehad, ieder ontwerp werd in kleine oplages gemaakt, mede hierdoor is zijn werk dan ook gezocht en terug te vinden in diverse privé- en museumcollecties.

Literatuur:
- François le Tacon & Jean Hurstel; 'Amalric Walter, Maître de la pâte de verre', Édition Serpenoise, Metz Cedex.
- Philippe Olland; 'Dictionnaire des Maîtres Verriers de l'Art Nouveau á l'Art Déco Marques & signatures, Éditions Faton 2016. P.326-331.
- Victor Arwas, 'Glass, Art Nouveau to Art Deco', Academy Editions London 1987. P. 353-359.
- ‘Wat is art nouveau & art deco waard', deel I&II, redactie Rob Zeegers Janny Stuurman-Aalbers en Reinold Stuurman, Uitgeverij Scriptum Art , Schiedam, NL en Snoeck-Ducaju & Zoon, Gent, België, 2001. Deel II, p. 110, 229, 322.

Conditie

Prima